Ενθάδε Κείται Η Παιδεία

Του Αντώνη Σπανουδάκη

Αν και αρκετά αργοπορημένος, θεώρησα πως θα ήταν κρίμα να μην σχολιάσω και εγώ με την σειρά μου το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, που τόσο πολύ έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη, και αποτελεί μείζονα λόγο πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Θα βάλω κάποια points πιο κάτω, σχολιάζοντας καθετί που θυμάμαι από το νομοσχέδιο αυτό. Αρχικά, το νομοσχέδιο των υπουργείων Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη, επιφέρει τρεις βασικές αλλαγές, όσον αφορά στην εισαγωγή των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και μία νέα προσθήκη που αφορά την πανεπιστημιακή αστυνομία. Όλα αυτά θα σχολιαστούν αναλυτικά στο άρθρο αυτό.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΩΤΗ

Η πρώτη αλλαγή, είναι η καθιέρωση ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστημιακά τμήματα. Αυτό θα γίνεται όχι με απόλυτο αριθμό (π.χ 11 ή 12), αλλά ορισμένη από το κάθε τμήμα. Συγκεκριμένα, η βάση εισαγωγής για κάθε τμήμα θα προκύπτει, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, από ένα ποσοστό (80% – 120%) του μέσου όρου των μέσων επιδόσεων των υποψηφίων κάθε επιστημονικού πεδίου στα μαθήματα που εξετάστηκαν. Τα παραπάνω θα τεθούν σε ισχύ από τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις του 2021. Από το 2022, το υπουργείο προγραμματίζει επιπλέον, να δώσει στα τμήματα την δυνατότητα να επιλέγουν συντελεστές βαρύτητας για τα εξεταζόμενα μαθήματα.

Θα περίμενε κανείς, όταν η υπουργός παιδείας καταθέτει ένα νομοσχέδιο προς ψήφιση, να μην ξεχνάει σε ποια χώρα είναι υπουργός παιδείας, και φυσικά να μην υποβαθμίζει την δημόσια παιδεία με το εκάστοτε νομοσχέδιο, κάτι το οποίο γίνεται απροκάλυπτα εδώ πέρα. Ωστόσο, είναι προφανές πως η θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής στερείται εκπαιδευτικής αλλά και ακαδημαϊκής λογικής, καθώς η βελτίωση των επιδόσεων στις πανελλαδικές εξετάσεις ουδέποτε σχετιζόταν με την εφαρμογή οποιουδήποτε βαθμολογικού «κόφτη», αλλά με ουσιαστικές αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στο λύκειο. Για να βελτιωθείς σε κάτι, λέμε πως συνήθως πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο. Ρωτώ λοιπόν ρητορικά εγώ, σε τι ακριβώς αποσκοπεί ο κόφτης, την στιγμή που τα ιδιωτικά κολλέγια αφού έχουν εξισώσει τα πτυχία τους με των δημοσίων πανεπιστημίων, δεν προϋποθέτουν καμία βάση εισαγωγής, παρά μόνο την καταβολή των διδάκτρων. Εγώ λέω πως αποσκοπεί σε εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, και φυσικά σε υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Έστω ότι αυτό το σενάριο είχε εφαρμοστεί το 2020. Για να δούμε τι θα συνέβαινε:

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων (Η πάνω εικόνα), οι μέσοι όροι στις πανελλαδικές εξετάσεις του 2020 κυμάνθηκαν όπως διαβάζετε. Οι τιμές αυτές αφορούν τους υποψήφιους από τα ημερήσια Γενικά Λύκεια, αν θυμάμαι καλά κάπου στο 86-87% των υποψηφίων, με το ισχύον σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ακόμα και αν όλα τα πανεπιστημιακά τμήματα επιλέξουν το χαμηλό όριο της ΕΒΕ (ελάχιστης βάσης εισαγωγής), δηλαδή το 80%, με βάση τα στατιστικά δεδομένα των μορίων που συνέλεξαν οι υποψήφιοι το 2020, το 2021 δεν θα εισαχθούν (κατά προσέγγιση):

1ο πεδίο: 7.686 υποψήφιοι -> δηλαδή το 36%

2ο πεδίο: 4.653 υποψήφιοι -> δηλαδή το 31%

3ο πεδίο: 3.424 υποψήφιοι -> δηλαδή το 31% 

4ο πεδίο: 8.739 υποψήφιοι -> δηλαδή το 37% 

Λαμβάνοντας υπόψη πως το 2020, από τους 71.159 υποψήφιους δεν εισήχθησαν σε ΑΕΙ περί τα 10.319 υποψήφιοι, δηλαδή το 15%, με το προτεινόμενο σχέδιο, το 2021 δε θα εισαχθούν 24.502 υποψήφιοι, δηλαδή το 34% – σύμφωνα με το «ευνοϊκό» σενάριο (συντελεστής 0,8) ή 34.070 υποψήφιοι, δηλαδή άκουσον άκουσον, το 52% – σύμφωνα με το «μέτριο» σενάριο (συντελεστής 1,0). Καλύτερα να μην κοιτάξουμε το «χειρότερο» σενάριο (συντελεστής 1,2). Τα γραφήματα κάτω θα σας τα εξηγήσουν καλύτερα:

Κάποιες επιπτώσεις από τη μείωση των εισακτέων:

Σύμφωνα με τη μελέτη, η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις τόσο για τα πανεπιστημιακά τμήματα, που πολλά θα απολέσουν φοιτητές, αλλά και για τις πόλεις και τις περιφέρειες που τα φιλοξενούν. Ειδικώτερα: 

Α) 139 τμήματα και εισαγωγικές κατευθύνσεις να έχουν απώλειες φοιτητών (σε σύνολο 418).

Β) Έξι τμήματα δε θα έχουν καθόλου εισακτέους.

Γ) 50 πόλεις θα χάσουν φοιτητές.

Δ) 17 από τα 24 ΑΕΙ θα υποστούν απώλειες.

Πιο αναλυτικά, τα τμήματα ανά Πανεπιστήμιο που θα υποστούν απώλειες είναι τα εξής: 

Το ποσοστό των τμημάτων που θα υποστούν απώλειες ανά Περιφέρεια:

i) Κεντρική Μακεδονία: 90%

ii) Βόρειο Αιγαίου: 86%

iii) Ιόνιο: 70%

iv) Στερεά Ελλάδα & Εύβοια: 62%

v) Δυτική Μακεδονία: 59%

vi) Κρήτη: 56%

vii) Νότιο Αιγαίο: 50%

viii) Πελοπόννησος: 47%

ix) Θεσσαλία: 37%

x) Ανατολική Μακεδονία & Θράκη: 36%

xi) Δυτική Ελλάδα: 34%

xii) Ήπειρος: 22%

xiii) Θεσσαλονίκη: 16%

xiv) Αττική: 11%

Συγκεκριμένα, παραθέτω κάποιες από τις αρνητικές συνέπειες του προτεινόμενου συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ:

i) Ένα ποσοστό περίπου 30% των φοιτητών θα “μπλοκαριστεί” από τα ΑΕΙ.

ii) Αύξηση της μαθητικής διαρροής στο Λύκειο και μείωση των αποφοίτων λόγω της δυσκολίας εισαγωγής στα ΑΕΙ και της εφαρμογής της Τράπεζας Θεμάτων.

iii) Αύξηση της φοίτησης σε φροντιστήρια και των σχετικών οικογενειακών δαπανών.

iv) Πλήρης ακύρωση του μορφωτικού ρόλου του λυκείου για όλες τις τάξεις.

v) Μείωση της χρηματοδότησης των Πανεπιστημίων, δεδομένου ότι πλέον συνδέεται με τον αριθμό των φοιτητών που φοιτούν στο κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα.

vi) Κλείσιμο και συγχώνευση Τμημάτων – μείωση ερευνητικού έργου & αύξηση της «διαρροής εγκεφάλων». (Όταν λέω διαρροή εγκεφάλων, εννοώ την αναζήτηση εργασίας αλλά και προπαντός εκπαίδευσης προς τα έξω).

vii) Ανακατεύθυνση σπουδαστών στα ιδιωτικά κολλέγια και επιπλέον οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών λόγω των διδάκτρων φοίτησης.

viii) Σημαντικές αρνητικές συνέπειες στις τοπικές οικονομίες λόγω της ύπαρξης λιγότερων φοιτητών.

ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Η δεύτερη αλλαγή αφορά στον περιορισμό του αριθμού των επιλογών του μηχανογραφικού και συμπλήρωσή του σε δύο φάσεις. Η αλλαγή αυτή, που επίσης προγραμματίζεται -εν τέλει- για τις επόμενες Πανελλαδικές (2022) εισάγει 2 φάσεις συμπλήρωσης μηχανογραφικού. Στην Α φάση, οι υποψήφιοι θα μπορούν να συμπληρώσουν συγκεκριμένο αριθμό τμημάτων στο μηχανογραφικό. Ο αριθμός θα προκύπτει από το 10% του συνόλου των τμημάτων για τα ΓΕΛ και το 20% για τα ΕΠΑΛ. Στη Β φάση, θα συμμετέχουν όσοι δεν έχουν εισαχθεί στην πρώτη φάση, κατά την οποία οι επιλογές τους θα περιλαμβάνουν όσα τμήματα εξακολουθούν να έχουν κενές θέσεις από την Α φάση χωρίς περιορισμό αριθμού επιλογών, εφόσον επιτυγχάνεται η καθορισμένη ΕΒΕ κάθε τμήματος. Παράλληλα, θα υπάρξει μηχανογραφικό για την εισαγωγή στα δημόσια ΙΕΚ, με βάση το απολυτήριο, κάτι που θα ισχύσει από φέτος. 

Ως δεύτερο χτύπημα απέναντι στους soon to be φοιτητές, η αλλαγή αυτή φέρει μεγάλη “δυσωδία” όπως μου αρέσει να το αποκαλώ. Στην Α φάση, θα υπάρχει πεπερασμένο πλήθος επιλογών στο μηχανογραφικό (Δεν ξέρουμε ποιο θα είναι αυτό το πλήθος), και αν δεν περάσουν σε κάποια από αυτές τις επιλογές, τότε περνάνε στην Β φάση όπου έχουν ένα μεγάλο πλήθος επιλογών, αλλά για όσα πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν θέσεις για να δεχτούν φοιτητές, και φυσικά οι βαθμοί συνάδουν με την ΕΒΕ του κάθε ιδρύματος. Στην πραγματικότητα, αυτό θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, διότι σε συνδυασμό με την ΕΒΕ, αν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν έχουν άλλες θέσεις για εισακτέους, τότε μεγάλο μέρος από αυτούς που θα περάσουν στην Β φάση συμπλήρωσης του μηχανογραφικού, θα καταλήξουν εκτός ΑΕΙ, και θα πρέπει να στραφούν σε ιδιωτικά κολέγια. 

Όσον αφορά το μηχανογραφικό για τα ΙΕΚ με βάση το απολυτήριο λυκείου, για να είναι κάτι τέτοιο αποδοτικό, χρειάζεται μια ολική αναδιάρθρωση το σύστημα παιδείας της χώρας, και όχι μπαζώματα . 

ΑΛΛΑΓΗ ΤΡΙΤΗ

Η τρίτη αλλαγή επηρεάζει και τους παλιούς, αλλά και τους νέους φοιτητές. Αναφέρομαι φυσικά στην κατάπτυστη θέσπιση ορίου φοίτησης στα ΑΕΙ. Η ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης ορίζεται ως εξής:

Α) Σε 4ετή προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, συν 2 έτη.

Β) Σε προγραμμάτων σπουδών στα οποία ο ελάχιστος χρόνος υπερβαίνει τα 4 έτη, συν 3 έτη.

Ειδική μέριμνα λαμβάνεται για φοιτητές για τους οποίους συντρέχει σοβαρός λόγος υγείας στο πρόσωπο των ιδίων ή στο πρόσωπο συγγενούς πρώτου βαθμού εξ αίματος ή συζύγου ή προσώπου με το οποίο ο φοιτητής έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, στις οποίες περιπτώσεις είναι δυνατή η υπέρβαση του ανώτατου χρόνου.

Για τους ήδη φοιτούντες, ο ανώτατος χρόνος φοίτησης υπολογίζεται ως εξής:

α) Για τους φοιτητές που κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος δεν έχουν υπερβεί την ελάχιστη χρονική διάρκεια φοίτησης σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, ο υπολογισμός γίνεται σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω (4+2 έτη για τα τετραετή φοίτηση και ν+3 έτη για μεγαλύτερη από τετραετή φοίτηση, δηλαδή ν>4).

β) Για τους φοιτητές που κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος έχουν υπερβεί την ελάχιστη χρονική διάρκεια φοίτησης του προγράμματος σπουδών, διαθέτουν για την ολοκλήρωση των σπουδών τους χρόνο ίσο προς την ελάχιστη χρονική διάρκεια φοίτησης (4 έτη για τα τετραετή και ν έτη για  ν>4).

Το βασικό πρόβλημα εδώ, είναι η ανικανότητα της αρμόδιας υπουργού να αφουγκραστεί και να κατανοήσει τα προβλήματα των φοιτητών, τα οποία πιστέψτε με, είναι πάμπολλα. Θα αναλύσω κάποια εδώ, να με συγχωρέσετε όσοι συμφοιτητές διαβάσετε το άρθρο για όσα ξεχάσω, ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι, που να τα θυμάται όλα.

i) Ένα από τα μείζονα θέματα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι φοιτητές, ειδικά στο πανεπιστήμιο Κρήτης, το λεγόμενο Χάρβαρντ της Μεσογείου, είναι η συμπεριφορά των περισσότερων καθηγητών απέναντί μας. Αρκετοί έχουν παραδεχθεί πολλές φορές πως δεν μας θέλουν εκεί, πως στο τέλος θα τα παρατήσουμε, πως δεν αξίζουμε να βρισκόμαστε εκεί μέσα, και φυσικά όλα αυτά τα λεγόμενα δημιουργούν φόβο και αμφιβολία στους φοιτητές.

ii) Λιγοστός χρόνος εξέτασης με πολύ δύσκολα θέματα, και με 500 εγγεγραμμένους στο κάθε μάθημα περνάνε κάθε χρόνο (ν + Σεπτέμβρης, όπου ν = Γενάρης ή Ιούνης), περίπου στα 25-50 max, ανάλογα τον καθηγητή που διδάσκει το μάθημα. Ειδικά τώρα με τα εξ’ αποστάσεως, τα άτομα που επέτυχαν σε μαθήματα έπεσαν κατακόρυφα, χωρίς υπερβολή, σε κάποια μέχρι και μονοψήφιο αριθμό με 500 εγγεγραμμένους.

iii) Η αξιολόγηση που κάνουμε εμείς ως φοιτητές, κάθε χρόνο στους καθηγητές της σχολής, δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπ όψιν. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει, καθώς καθηγητές που δεν δίδαξαν επαρκώς το μάθημα, ήταν προσβλητικοί, δεν ήταν προσιτοί προς τους φοιτητές και άλλα πολλά, συνεχίζουν επί έτη να διδάσκουν χωρίς κανείς να τους ελέγχει. Καθηγητές οι οποίοι ήθελαν με τον δικό τους τρόπο να το λύσεις το θέμα, αν και ο δικός σου είναι επίσης σωστός, καθηγητές οι οποίοι σου λένε, «Έχεις ακόμα χρόνια να περάσεις το μάθημα, τι βιάζεσαι», ενώ έχεις περάσει και σε κόβουν έτσι.

iv) Αρκετοί φοιτητές έχει χρειαστεί να δουλέψουμε παράλληλα με την σχολή μας για να επιβιώσουμε, χωρίς ένσημα, με σκύλους για αφεντικά, που μας φέρονται άσχημα και μας μειώνουν καθημερινά.

Εάν η κυρία Κεραμέως θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των “αιώνιων φοιτητών” αφού της τρώνε το ψωμί, μπορεί να ξεκινήσει δίνοντας ένα κονδύλι ύψους όσων εκατομμυρίων έδωσε ο Χρυσοχοΐδης στην αστυνομία, με σκοπό να ανεβάσει το επίπεδο των σχολών, να φροντίσει οι διδάσκοντες να ελέγχονται για το έργο τους, και όσοι παρεκκλίνουν από αυτό με δόλο, να “τιμωρούνται”. Επίσης, να προσληφθούν νέοι διδάσκοντες, και όχι οι 80χρονοι που με το ζόρι παίρνουν τα ποδάρια τους και κάνουν λες και ξεψυχούν την ώρα της διάλεξης. Οι εξεταστικές να γίνονται αξιοκρατικά, και όχι για να κοπούν οι φοιτητές και να τα παρατήσουν. Η γνώση και η μάθηση, είναι αγαθό για όλους. Όχι μόνον για τους έχοντες, αλλά και για τους μη έχοντες. Ακόμη, και για τους επαίτες. Είναι δημόσιο αγαθό.

ΑΛΛΑΓΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τέλος, η τέταρτη αλλαγή, μία αλλαγή χουντικής έμπνευσης από μία (ακρο-)δεξιά κυβέρνηση, η εγκαθίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας και αστυνομικών τμημάτων μέσα στα ΑΕΙ. Σχετικά με την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και την αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος προβλέπονται ρυθμίσεις  όπως:

i) Ελεγχόμενη είσοδος στα ΑΕΙ.

ii) Ίδρυση Μονάδας και Επιτροπής ασφαλείας και προστασίας στα ΑΕΙ.

iii) Θεσμοθέτηση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων που θα υπάγεται στην Ελληνική Αστυνομία.

iv) Πρόβλεψη ολοκληρωμένου πλαισίου πειθαρχικού δικαίου φοιτητών στα ΑΕΙ.

«Το νομοσχέδιο εισάγει αλλαγές που στοχεύουν στο να αντιμετωπίσουν χρόνιες παθογένειες του συστήματος και βρίσκονται στον πυρήνα των προεκλογικών δεσμεύσεων της Νέας Δημοκρατίας», ανέφερε η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκη Κεραμέως κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

«Τα πανεπιστήμια αποτελούν κρίσιμες δημόσιες υποδομές, που δέχονται απειλές ασφαλείας και προστασίας διεθνώς», σημείωσε από την πλευρά του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, παρουσιάζοντας το πλαίσιο ασφάλειας για τα ΑΕΙ. Ιδιαίτερα, όπως είπε, τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν να αντιμετωπίσουν επιπλέον απειλές, πέραν φυσικών καταστροφών, κυβερνοεπιθέσεων, κ.α., όπως είναι η βίαιη δράση ορισμένων ομάδων.

«Με το νομοσχέδιο αυτό φέρνουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας και ασφάλειας των ΑΕΙ, επιχειρώντας να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή που υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια», επεσήμανε ο κ. Χρυσοχοΐδης ο οποίος ανακοίνωσε πως η Ελληνική Αστυνομία προχωρά στην πρόσληψη 1.000 ειδικών φρουρών με αποκλειστικό αντικείμενό τους τη φύλαξη των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Όσοι ενημερώνονται και εκτός τηλεόρασης, γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους πως η αστυνομία είναι ο νούμερο ένα ταραξίας στην χώρα. Χτυπά και βρίζει τους πολίτες στο όνομα της δικαιοσύνης, τους βιάζει ψυχικά με αυτά που τους κάνει (ξεγύμνωμα σε τουαλέτες κλαμπ, «Έτσι ρε, εδώ έχουμε χούντα» σε πολίτη που ανάγκασαν να ξεγυμνωθεί σε σοκάκια, κυνηγάει τους νέους στις πλατείες, επιτίθεται με τα γκλοπ και χτυπάει ασύστολα τους ανθρώπους, ώστε κάθε μορφή διαμαρτυρίας να καταστέλλεται. Μπουκάρει στα σπίτια των ανθρώπων, βλ. οικογένεια Ινδαρέ, τους χτυπάει κιόλας αφού τόλμησαν να μιλήσουν και να βγάλουν γλώσσα στα όργανα της τάξης), ενώ άλλες φορές σκοτώνει και κόσμο, όπως τον Βασίλη Μάγγο. Αλήθεια, αυτοί οι άνθρωποι θα επιτρέψουμε να μπουν στα πανεπιστήμιά μας; Στα μέρη της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών; Σε κανένα Πανεπιστήμιο καμίας χώρας της Ε.Ε δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Σε κανένα όμως. Αντίθετα υπάρχουν (όπως και στα δικά μας) δομές και κανόνες φύλαξης. Την ενίσχυση των αντίστοιχων δομών ζητάνε και οι δικοί μας Πρυτάνεις. Στην αρχή μας έλεγαν: «Και η Οξφόρδη έχει αστυνομία», και η Οξφόρδη απάντησε:

Τελικά δεν έχει η Οξφόρδη αστυνομία, και γνωστοποιεί πως στηρίζει των αγώνα των φοιτητών, διδασκόντων, πρυτάνεων αλλά και γονέων απέναντι σε αυτόν τον νόμο χουντικής κοπής. Μετά, έβγαλαν στα κανάλια φοιτητές να μιλήσουν υπέρ της πανεπιστημιακής αστυνομίας και του νομοσχεδίου, αλλά ξέχασαν να μας πουν από κάτω πως αυτοί όλοι είναι μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Ορίστε, δείτε και μοναχοί σας.

Ο Κάρολος λοιπόν είναι Υπεύθυνος Οργάνωσης ΔΑΠ Αθήνας

Η ΕΡΤ παρουσίασε τον Κάρολο σαν απλό φοιτητή που τυχαίνει να μιλά υπέρ του νομοσχεδίου.

Fun Fact: Ο Κάρολος το 2018 δήλωνε ότι ήταν 4 χρόνια στη ΔΑΠ. Σήμερα είναι τουλάχιστον 7ο έτος και μάχεται για έναν νόμο που θα τον διαγράψει. Πραγματική αυτοθυσία όπως βλέπετε. Επίσης, όπως λέει ο George Pantazakos, το ΕΚΠΑ δεν έχει σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Ουπς. 

Η ΕΡΤ όμως πήρε από το στούντιο και άλλη συνέντευξη σε «απλό φοιτητή» : Στον Γιάννη. 

Ο Γιάννης, έτυχε και αυτός να είναι Γραμματέας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (Μυτιλήνης). Και έτυχε να μιλά υπέρ του ν/σ Κεραμέως. ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ!! Ορίστε τι λέει η Λιάνα Παπαποστόλου για τον Γιάνναρο μας.

Εν κατακλείδι, έχω να πω ότι αυτό το νομοσχέδιο, εκτός απ’ το ότι είναι κατάπτυστο, προσβάλλει και την νοημοσύνη κάθε σκεπτόμενου Έλληνα πολίτη. Οι αγώνες φοιτητών, διδασκόντων, πρυτάνεων αλλά και του υπόλοιπου κόσμου που δεν έχει άμεσα να κάνει με τα πανεπιστήμια, δεν θα πάει χαμένος. Τι εννοώ με αυτό. Εννοώ πως και να περάσει το νομοσχέδιο, θα καταργηθεί στην πράξη, πόσο δε μάλλον από την επόμενη αλλαγή κυβέρνησης. Καλή μας δύναμη εύχομαι, γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά με δαύτους.